’Een bezoek van mijn zus en mij put mijn moeder nu echt uit’

„Afgelopen week ben ik voor het eerst met mijn moeder naar buiten geweest. Ik vond het een verademing maar mijn moeder moest wennen. Ze had vooral problemen met de lift die ze moest nemen. daar houdt ze niet van. Op de een of andere manier is de hal er naartoe al angstaanjagend voor haar, dus het kostte wat overredingskracht. Maar eenmaal beneden was het weer prima. Maar leg een dementerende en verwarde dame maar eens uit dat zo'n lift niet gevaarlijk is. Ik was blij dat ik haar de frisse lucht in kon rollen."

Fase 3

„De versoepelingen zijn dus van kracht gegaan. Het voelt wederom wat dubbel. Fase 3 houdt in dat ik dus wel naar Italië mag vliegen maar de voordeur van het tehuis van mijn moeder blijft op slot. We mogen gelukkig wel weer dagelijks komen, maar alleen tussen 10:00 en 16:00 uur én op afspraak. Met inachtneming van de 1,5 m afstand én een mondkapje wat moederlief nog steeds superstom vindt. Het bezoek dat naar de afdeling komt, mag alleen in het appartement van de bewoner zijn."

„Voorheen kon familie met een pasje naar binnen en konden bewoners ook zelf naar buiten. Dat was het prettige en ook vaak de reden waarom veel mensen kozen voor deze instelling; het zogenaamde open-deur-beleid. Nu dus niet meer. Dit zal waarschijnlijk pas terugkeren als fase 4 in werking treedt. Maar dat duurt helaas nog wel even. Want fase 4 gaat pas in als er een vaccin is of wanneer het virus uitgeroeid is."

Dementerende ouderen

„De meeste familieleden zijn heel blij met de versoepelingen maar het blijft vreemd om bij deze doelgroep 1,5 m afstand in acht te moeten nemen. Deze dementerende ouderen hebben vaak zo'n enorme behoefte aan een aanraking, een knuffel en een kus. Zeker diegenen waarmee je nog maar moeilijk contact kunt maken. Dat is dus iedere keer weer een dilemma, want natuurlijk wil je ook niet dat jouw ouder door jou zelf besmet zou worden. Maar het voelt heel onnatuurlijk."

„En ook vreemd is het wanneer je vervolgens ziet dat het verzorgend personeel de 1,5 meter niet in acht hoeft te nemen. Simpelweg omdat dat nu eenmaal echt niet gaat met de algemene dagelijkse verzorging. Dat zij evenmin een mondkapje hoeven dragen, blijft een onlogisch gegeven. In de wandelgangen hoor je dat een groot deel van de personeelsleden liever wel een mondmasker zou dragen, want ook zij willen niet degenen zijn die een bewoner besmetten. Maar als dat niet ondersteund wordt door de werkgever is dat een lastig iets."

Lockdown

„Net als ik hebben ook andere mantelzorgers geworsteld met de lockdown. Ik vond het zó ontzettend zielig voor mijn moeder dat ze ons niet meer mocht zien! Het enige geluk bij een ongeluk is dat de ouderen zelf er wellicht iets minder van meegekregen hebben. Het schuldgevoel zit dus ook meer bij mijzelf."

„Maar nu ik haar weer wat meer en langer zie, schrik ik vooral van het feit hoe mijn moeder lichamelijk achteruitgegaan is tijdens de afgelopen vier maanden: ze is zo ontzettend moe en zo magertjes. Een bezoek van mijn zus en mij put haar ook echt uit. Dat was voorheen niet het geval. Al is het natuurlijk moeilijk te zeggen of dat door de lockdown komt; ze wordt natuurlijk steeds ouder."

Herkenning

„Mijn moeder herkent me nog en dat is fijn. Mijn hart gaat uit naar de mensen wiens ouders in de afgelopen periode zo achteruit zijn gegaan dat de herkenning nu ook weg is. Je moet er toch niet aan denken dat je eindelijk weer op bezoek mag, en het laatste restje van je vader of moeder zoals jij hem/haar kent, verdwenen is? Wat dan uiteindelijk toch heel abrupt voelt door de lockdown."

„Je kunt nooit met zekerheid zeggen dat de lockdown de oorzaak is van deze versnelling, maar geen interactie met de mensen uit je verleden, helpt natuurlijk niet om de herinneringen actief te houden. Gelukkig mag ik mijn moeder nu weer veel zien en hoop ik dat ze nog heel lang weet wie ze op bezoek krijgt."

Source: telegraaf.nl