Directeur Carel Muller van de psychiatrische inrichting Nieuw-Dennendal uit de jaren zeventig is overleden. Zijn pleidooi voor een zo normaal mogelijk leven voor verstandelijk gehandicapten leidde begin jaren zeventig tot een heftige controverse in het hele land waar zelfs het kabinet-Den Uyl zich mee bemoeide. Muller is 82 jaar geworden.
Psycholoog Muller kwam in de jaren zestig bij psychiatrisch zorgcentrum Dennendal in Den Dolder werken. Met zijn lange haren en weelderige baard en gekleed in spijkerpak was Muller een typisch voorbeeld van de linkse intellectueel.
Gedehumaniseerd
De wijze waarop met patiënten werd omgegaan stond hem tegen. Hij vond dat ze onnodig werden gedehumaniseerd en gehospitaliseerd.
Als directeur-psychiatrie van Dennendal besloot Muller dat het roer om moest. Hij voerde een aantal veranderingen door die de verstandelijk gehandicapte bewoners uit hun isolement moest halen en hen meer betrok bij het normale maatschappelijke leven.
Op het terrein van de inrichting kwamen onder meer biologisch-dynamische tuinen. Ook werd de hiërarchie in Dennendal aangepakt. Muller schafte alle officiële functies af en iedereen werd bij zijn voornaam genoemd.
Kolder in Den Dolder
Nadat een van de patiënten was verdronken in het zwembad, ontstond er een rel. In de media verschenen berichten over de vermeende losbandigheid in de inrichting. Dagblad De Telegraaf repte onder meer van kolder in Den Dolder.
‘Dennendal’ werd symbool voor de tijdgeest, waarin op allerlei terreinen gevestigde belangen botsten met radicale vernieuwingsidealen. Muller bleef op zijn standpunten staan, gesteund door een groot deel van zijn personeel, ouders van gehandicapte bewoners en sympathisanten.
De kwestie raakte ook het kabinet-Den Uyl. Toenmalig minister Kruisinga stelde een onderzoek in, waarna Muller uiteindelijk door het bestuur van de overkoepelende Willem Arntszstichting werd ontslagen.
Nieuw-Dennendal
Hij weigerde echter te vertrekken en bezette met medestanders de inrichting, die een nieuwe naam kreeg: Nieuw-Dennendal. Na maanden van overleg en pogingen van de regering om tot een oplossing te komen werd duidelijk dat een compromis met Muller niet mogelijk was.
Op 3 juli 1974 greep de politie in. Carel Muller werd afgevoerd en met honderden medewerkers gearresteerd. Bezetter en ouders werden op straat gezet en de bewoners verplaatst. Het zogeheten verdunningsexperiment, om mensen met een verstandelijke beperking meer onder de mensen te brengen, was mislukt.
In het linkse kabinet van premier Joop den Uyl was er veel sympathie voor Muller en zijn ideeën over de humanere behandeling van psychiatrische patiënten. Dat het desondanks niet lukte om tot een oplossing te komen zagen sommige bewindslieden als een persoonlijke nederlaag.
Opvallend is dat veel van de ideeën van Muller en de zijnen niet veel later alsnog werden doorgevoerd in de geestelijke gezondheidszorg. Muller maakte dat niet meer actief mee. Hij verliet na zijn ontslag de zorg en werd later docent op de Sociale Academie in Groningen.
Artikelen in het Nederlands. nos.nl
Комментариев нет:
Отправить комментарий